Yaşayan diller arasında köklü bir geçmişe ve zenginliğe sahip Türk dili; coğrafî siyasi ekonomik sosyo-kültürel ilmî edebî dinî vb. sebeplerden etkilenerek çok geniş bir coğrafyada farklı lehçe şive ve ağızlara ayrılıp Türk mitolojisindeki Hayat Ağacı gibi dal budak salarak gelişmiş ve yayılmıştır. Tarihi süreç içinde Türkçenin geniş bir coğrafyaya dağılmış olması ve bunun sağladığı çok renklilik aynı zamanda bölünmüşlüğü ve dildeki değişimleri de beraberinde getirmiştir.

Dil tanımlarında da sıkça yinelenen "dilin canlı bir varlık olduğu" gerçeği dilin ses biçim anlam ve sözdizim düzlemlerinde art ve eş zamanlı olarak kendini gösterir. Dillerin lehçe şive ve ağızları arasında görülen sözdizimsel değişimler; biçim ses ve sözvarlığındaki farklılıklara nispeten daha azdır. Bu sözdizimin dillerin en kararlı yönünü oluşturmasından kaynaklanır; çünkü sözdizim dilin dayandığı matematiksel sistemin temelini teşkil eder ve bu temel üzerinde meydana gelen değişimlerin tespiti dilsel açıdan daha bir önem arz eder. Bu öneme binaen çalışmamızda Harezm Türkçesinde sözcük öbeklerinin sözdizimsel özellikleri değerlendirilmeye çalışılmıştır.