1960-1980 yılları şiirdeki ideolojik yönelimlerin baskın olduğu bir dönemdir. Bu dönemde şairlerin sadece ideolojik şiir yazmalarıyla yetinilmez aynı zamanda şairlerden toplumun siyasi önderi olması istenilir. Bu nedenle şiirde estetik tutumun arka plana atıldığı görülmektedir. Sözün kılıç gibi kullanıldığı bu şiir anlayışında şiirin ipek sesi yaralanmıştır. Siyasi argümanların biçimlendirdiği bu şiir anlayışında metaforlar ise ideolojik tercihler doğrultusunda kullanılır. Kamplaşmış şiir anlayışında slogan ve şiddet egemen bir tavır içermektedir. Bekir Demir bu çalışmasında 1960-1980 şiirinin birbirine karşıt olarak yürüyen şiirsel yönelimleri ilgili hareketlerin öncüleri olan şairlerden yola çıkarak estetik ve epistemolojik anlamda değerlendirmektedir. Demir'in eleştirel bir tavırla ele aldığı dönem şiirinin en baskın özelliğinin epistemolojik takıntı olduğu görülmektedir. Demir'e göre kamplaşmanın egemen olduğu 1960-1980 şiirinde şairin şaire karşı olduğu gibi şiir de şiire karşıdır. Demir, bu dönem şiirinin en baskın özelliklerinden birinin de ideolojik serpinti olduğunu belirtir. Etki alanı geniş olan 1960-1980 şiirinde ideolojik serabın büyük bir çoğunluğun şiirden daha çok düz yazıya sapmasına neden olduğunu söyler. Bu çalışma Türk şiirinin 1960-1980 yılları arasında yaşadığı değişikliği göstermek adına kaleme alınmıştır. Dönem şiirini ve şairini anlama çabasından doğmuş olan Türk Şiirinde İdeoloji ve Metafor (1960-1980)'un ilgili alan yazınına katkı sunması umulmaktadır.
Prof. Dr. Tarık ÖZCAN