Şehirde maskeler var; sabah birini takarız, akşam başka birini. Oysa köylünün gözünde yalan tutmaz; göz dağ görmüşse, sahtekârlığı yadırgar. Belki de bu yüzden şehirliliğimi üzerimden atamadan, köylülüğe meylediyorum. Kalemim beni sürekli kırsala çağırıyor; bağa, tarlaya, kahveye ve çeşme başına... Köyün toprağında kendime ait bir dürüstlük, şehirde kaybolan bir hakikat arıyorum.