Romanımın kahramanı ipekböceği kendi çevresine ördüğü kozasının içinde ölümü beklerken bir mucize oldu.Yüreğindeki sonsuz sevgi ona hava oldu nefes almaya başladı.Dürüstlüğü; su oldu kuruyup yok olmasını önledi.Adaleti; yemek oldu karnını doyurdu.Kozasının içinde bunlarla beslendi büyüdü gün geldi kozasına sığamaz oldu.İşte o zaman koza dayanamadı çatladı.Özgür oldu.Bu yüzyılda bu çağda bu masallara kim inanır derseniz hadi başlayalım hemen okumaya...