Derdinizi anlatacak ve hatta omuzuna başınızı koyup ağlayacak bir dostunuz mutlaka vardır. Onu bulun derdinizi anlatın ve içinizden geliyorsa ağlayın.Bırakın o erkekler ağlamaz safsatasını.Anlatmak belki derdinize deva olmayacak gideni de getirmeyecek ama acınızın azaldığını ve çok rahatladığınızı hissedeceksiniz.Bence deneyin ve bu "İnsanlar ne der" takıntısını da yıkın artık.Gerçekten toplumsal bir hastalık bu.