"Dünya gerçekten küçük...
Bizim karşımızda..."
Sesimi kazandığımda silah olacağını biliyordum. 
Silahın kontrolü bende sanıyordum ama yanılıyordum. 
Yanılmamın kötü yanı yıkımı getirirken, iyi yanı gücü de peşinden sürükledi.
Hiçbir tat güç kadar güzel değildi. Silah seslerinden korktuğumu mu zannettin? 
Sabahtan beri duyduğun silah seslerini ateşleyen benim. Masaya oturduğum ilk anda her şey benim içindi, tüm savaşlar benim seçimimdi ama artık öyle değildi. 
Bundan sonraki savaşın ne kadar kanlı olacağı, yalnızca iki soruya bağlı olacaktı çünkü benim gözüm sadece bu ikisi için kararırdı.
Aşk için savaşmak mı?
Aşka karşı savaşmak mı?