Yağa kırılmış tek yumurtaya, bir kaç el uzanıp yağı ve kokusuyla doymanın hazzıyla büyüdüğümüz yıllardı o yıllar.
Ben hâlâ söz dinlemiyorum. "Balon!" Annemin canı burnunda. Onun tabiri ile beni bir güzel ıslattı. Yani dövdü. Ağlıyorum. "Balonn!"
Ana yüreği... Parayı nereden buldu bilmiyorum. Bizim buralarda "Çocuk düşmandan istetir." tabiri vardır. Hatırladığım; elimde ipe bağlı kırmızı balon. Uğruna dayak yediğim, mücadele ile kazandığım balon... Daha uzun süre oynamalıydım.
Sahip olduklarımız bizim çocuk gönlümüzde kıymetli idi. Çünkü şimdinin çocukları gibi her şeye kolay sahip olamıyorduk. Bize sunulanın, elde ettiğimizin değerini biliyorduk. Tadını, zevkini özümseyerek yaşıyorduk.
***
Çekirdek aile olduğumuzdan hayatın işleyişinde biz çocuklara da çok iş vardı. Kavun çapalamaya gittiğimizde bütün enerjimi sarf edip otları kazardım. Babamın "Kızım kavunlar suyunu bizim alın terimizden alacak" deyişini ömrüm boyunca hatırladım. Emeğin değerinin en güzel anlatımıydı benim için.
***
Ben kitabımda en çok beni yazdım. En samimi bakışımla yazdım kendimi. Gocunmadan, onurla yazdım beni. Tarafsız, ben bana dahi taraf olmadan yazdım olguları. Taraf olduğum bir yön varsa o da doğru bildiğim idi. Doğruluğa taraf oldum kalemimi yürütürken. Hayatım boyunca dürüstlüğün savunucusu oldum. Dimdik hep doğru noktada durmayı ilke edindim.