Başlangıçta dünyadaki bütün insanlar aynı dili konuşur, aynı sözleri kullanırdı. Doğuya göçerlerken Şinar (Sümer) ülkesinde bir ova bulup oraya yerleştiler. Birbirlerine, "Gelin, tuğla yapıp iyice pişirelim" dediler. Taş yerine tuğla, harç yerine zift kullandılar. Sonra, "Kendimize
bir kent kuralım" dediler. "Göklere erişecek bir kule (ziggurat) dikip ün salalım. Böylece yeryüzüne dağılmayız.

Rab, insanların yaptığı kentle kuleyi görmek için aşağıya indi. "Tek bir halk olup aynı dili konuşarak bunu yapmaya başladıklarına göre düşündüklerini gerçekleştirecek, hiçbir
engel tanımayacaklar" dedi. "Gelin, aşağı inip dillerini karıştıralım ki birbirlerini anlamasınlar." Böylece Rab, onları yeryüzüne dağıtarak kentin yapımını durdurdu.
Tevrat, Tekvin 11:1-8

Diller karıştı çünkü aslında hiç kimse muhatabının söylediklerini anlamak istemiyordu.
Kölelik yayılıyor, insanlar birbirine düşman olmaya başlıyordu.