"sonuncu tekil şahıs şiirler yazıyorumsabahları tüy kadar hafif kelimelerduyulur duyulmaz sesler bir gözüm kançanağı. Günün gerisi aheste adımlarlageçiyor akşam yaklaşırken kabarıyoryeniden içim akşam kan çanağı.Benim asıl yurdum oysa gece: Sağlamdireklerin üstüne çatılmış karanlığındibinden sökün ediyor ağrılı sahneler.Herkes uyuduğunda çıkıyorum dışarıyadışarı içeri dinlemiyor gece öbürgözüm kan çanağı."