Kafka içinde yaşadığı dönemin o dönemin olaylarının değil gelmiş geçmiş tüm zamanlarn toplumsal mekanizmalarının yarattığı yalnızlığı anlamsızlığı betimlemiştir. Kuşkusuz karanlık bir tablodur bu. Bu karanlık tabloyu aydınlatan ise Kafka Güneşi'dir. Gecenin en yoğun ânında doğan karanlığın tüm gizlerini açığa vuran ışığıyla bizlere insanlara yalansız bir dünya göstermeye çalışan bunu handiyse özür dilercesine mırıldanarak gerçekleştiren son aşamada da pişman olup tüm yazdıklarının yakılmasını (bunu hiçbir zaman yerine getirmeyecek bir dostundan istemiş olsa da) isteyen hiçlikten sahici bir dünya yaratan bir insan.