-Özür dilerim hayatım boyunca seni rüyalarımda gördüm ve şimdi bu şekilde yanımdasın. Eğer bu da bir rüyaysa ömür boyu uyanmasam da razıyım dedi Ayşe tekrar gözlerinde yaşlarla.

O da sanki bunu bekliyormuş gibi:

"Annem canım annem annem" dedi ve Ayşe'nin boynuna sarıldı. Ağladılar ikisi de hem ağlıyor hem de birbirlerini öpüyorlardı.

Annesine sarıldığında onun nefesini de duyuyordu artık. Uykusunda da aynısını hissetmişti ama o doyumsuz koku şimdi hem kalbine hem de ruhuna işlemiş gibiydi... Hayatı boyunca hiç duymadığı bu koku şimdi içini dolduruyordu; o da bu tada kanmıştı. Kalbi ve ruhu bambaşka hoş duygularla doluydu...

Meğerse bu harika koku sadece ana ile çocuk arasında var olan; bunu sadece çocukların hissedip bilebileceği ve kaybolduğunda da yine yokluğunu sadece çocuğun anlayabileceği anlatılamayacak kadar özel bir kokuydu: Ana kokusu...