Bu kitap arkeoloji ve sanat tarihinin merceğinden mutfak kültürüne bakıyor ve bize tarihöncesinde Çatalhöyükte Mısır Mezopotamya Yunan ve Roma uygarlıklarında ve Ortaçağ Avrupasında neler yenilip içildiğini yemeklerin nasıl hazırlanıp sunulduğunu anlatıyor. Şu bizim Çatalhöyükte MÖ 5850de taş veya ağaçtan özenle oyulmuş kaplar ya da kille sıvanmış örme sepetler kullanılıyor ateşte kızdırılmış taşlar bu kaplara daldırılarak yemek pişiriliyormuş. Antik Mısırda MÖ 3000de köleler ya da işçilerin arpa ya da gernikten yapılan ekmek soğan pırasa sarımsak ve baklagiller ile biradan oluşan bir beslenme düzenleri varmış. Bir mezardan çıkarılan ölü yemeği ise Mısır soylularının ne yediği hakkında bir fikir veriyor: öğütülmüş arpayla pişirilmiş lapa ateşte kızarmış bütün bıldırcın iki pişmiş böbrek bir pişmiş balık sığır kaburgası gernikten yapılmış üçgen biçimli somun ekmek birkaç pasta haşlanmış meyve ve büyük olasılıkla incir. Mezopotamya mutfağında ekmek pişirmek için üzerinde hayvanlardan doğurgan çıplaklara kadar her türlü figürün bulunduğu kalıplar kullanılıyormuş. Sözcük dağarcıklarında da 18-20 peynir çeşidine rastlanıyormuş... Sıra Antik Yunana geldiyse 4. yüzyıldan bir şiir aktarmakla yetinelim:
Palamut güzün Ülker takımyıldızı inişteyken yakalanır
Nasıl istersen öyle pişir onu. Onu bunu katmaya gerek yok.
Ne kadar çabalasan rezil edemezsin bu balığı.
Ama dostum Moskhus en iyi pişirme yolunu bilmek istersen
Derim ki incir yaprağına sar onu
bir tutam mercanköşk serptikten sonra
Sakın peynir ya da bir başka saçmalık katayım deme!
Koyuver yaprağın üstüne sarıp sarmala bir güzelce
Sonra hepsini kızgın köze göm.
Şimdi doğrusunu istersen güzelim Byzantionda (İstanbul) çıkar palamudun en iyisi
Yakınlarında tutulanlar da kötü sayılmaz
Ama ne denli uzaklaşırsan Hellesponttan (Çanakkale Boğazı) o denli bozulur balık
Bir de tuzlu Ege sularında çıkanı vardır ki
Aynı balık değildir o artık bütün övgülerimi geri almak zorundayım o zaman.
2002de kaybettiğimiz Phyllis Pray Bober Bryn Mawr Collegeda Beşeri Bilimler profesörüydü.