Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması fiillerinin müstakil suç olarak ihdası ilk defa 1 Haziran 2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın 245. maddesi ile olmuştur. 765 sayılı TCK döneminde banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılmasına ilişkin fiilleri müeyyide altına alan özel bir ceza normu bulunmamaktaydı. Doktrinde o dönemde dile getirilen bu eksikliğin, yeni Kanun hazırlanırken giderilmesi önemli bir gelişme olmuştur.
5237 sayılı TCK'nın 245. maddesine baktığımızda tek bir maddede üç farklı suçun düzenlenmiş olduğunu görürüz. Bu suçlar, gerek korunan hukuki değerler ve unsurları gerekse de yaptırımları itibariyle birbirinden farklıdır. Maddenin birinci fıkrasında, gerçek bir banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçu, ikinci fıkrasında sahte banka veya kredi kartı üretmek, satmak, devretmek, satın almak veya kabul etmek suçu ve son olarak üçüncü fıkrasında sahte bir banka veya kredi kartını kullanmak suretiyle kendisine veya başkasına yarar sağlama suçu düzenlenmiştir. Maddenin dördüncü fıkrasında bir şahsi cezasızlık hali düzenlenmiş ve hükmün birinci fıkrasında düzenlenen suçun belli akrabalık ilişkisi içerisinde bulunulan kişilere yönelik olarak gerçekleştirilmesi halinde cezalandırma cihetine gidilemeyeceği hüküm altına alınmıştır. İzlenen suç siyaseti gereğince dördüncü fıkrada öngörülen bu şahsi cezasızlık sebebi yalnızca birinci fıkrada düzenlenen gerçek bir banka veya kredi kartının kötüye kullanılması suçu bakımından söz konusu olacaktır. Maddenin beşinci ve son fıkrasında ise yine birinci fıkra kapsamına giren fiiller ile ilgili olarak TCK'nın malvarlığına ilişkin suçlara özgü etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanacağı hususu hüküm altına alınmıştır.
Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçu aslında hırsızlık, dolandırıcılık, güveni kötüye kullanma ve sahtecilik suçlarının haksız lık içeriklerini içinde barındıran ve bilişim alanında suçlar başlığı altında düzenlenen önemli bir suç tipidir. Bu suç TCK'nın, topluma karşı suçlar başlıklı üçüncü kısmının bilişim alanında suçlar başlığı altında yer almaktadır. Suç her ne kadar bilişim alanında suçlar başlığı altında düzenlenmiş olsa da TCK m. 245'te düzenlenen üç farklı suçun korudukları hukuki değerlerin farklı olmasından hareketle, doktrinde suçun sistematik olarak düzenlendiği yere ilişkin bazı eleştiriler yapılmaktadır. Buradan hareketle hem suçun düzenlenme yeri hem de benzer bazı suçlarla olan içtima ilişkisi doktrin ve uygulamada önemli tartışmaları beraberinde getirmektedir. Özellikle malvarlığına karşı suçlar ve sahtecilik suçlarıyla olan içtima ilişkisi oldukça önem arz etmektedir. Üstelik bazı özel Kanunlarda da (5464 s. Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu gibi) benzer fiillerin yaptırım altına alındığı bir normatif havuzda bu tartışmalar daha da anlam ve önem kazanmaktadır. Çalışmamızda bu konulara ilişkin gerek doktrin gerekse de uygulamadaki tartışmaları etraflı bir şekilde ele aldık.