Kan ılık. Korku soğuk. Ben cesur. Dayandığım yere kadar. Bu oda zaten bir mezar. Hazır! Parkeler fayanslar dolaplar duvarlar tahtalar... Söylesin bana ömür ne kadar? Bana biçtikleri günler neden bir siyah bir beyaz bir siyah...? Neden? Bunca yıllık yaşantım dağınık bir satranç tahtası gibi. Viran. Karanlık. Karanlık! Neyi düşlesem aydınlığımı sömürüyor. Günüm güneşim bile sahte. Erir miyim? Onu buluncaya dek? Yegorka! Onu buluncaya dek! Her şey tersine mi işleyecek ömrümde? Böyle mi sürmeli? Ya bulamazsam? Ya bulamadıysam? Ya kendime bunu anlatamıyorsam anlatamadıysam? Ama nereye kadar?