Birinci veya Eski Atina Ekolü terimi ile 1830-1880 yılları arasında Atina'da faaliyet gösteren şairlerin tümü kastedilmektedir. Birinci Atina Ekolü'nün, Çağdaş Yunan Edebiyatının yükseliş rotası ve gelişmesi hakkındaki önemi tartışılamaz. Birinci Atina Ekolü ve bu ekolün en önemli temsilcileriyle Çağdaş Yunan Edebiyatının ilerideki gelişmesi için temeller atılmıştır. 1830 yılından 1880 yılına kadar olan süre, çağdaş Yunanistan'ın sosyal ve entelektüel hayatı için bir dönüm noktası olmuştur.
Pesimizm, Birinci Atina Ekolü 'nün romantik şiirlerine hâkimdir. Ölüm ve mahvedici kuvvet, Atinalı romantiklerin şiirlerinde başrolü oynamaktadırlar. Atinalı romantiklerin pesimizmi iki tahripkâr tesirden kaynaklanmaktadır: Avrupa romantizmi ve arkaik Yunan kültürü. Klasik antikite yazarları, Atinalı romantik şairlerin başlıca araştırma alanını ve temel esin kaynağını oluşturmuştur. Aiskhylos, Euripides, ve Sophokles gibi antik yazarlar derinlemesine tetkik edilmiştir ve Birinci Atina Ekolü şairleri için bir ilham kaynağı teşkil etmişlerdir. Yunan romantik şairler, arkaik klasik yazarların şaheserlerini ayrıntılı bir şekilde incelemişler ve varoluşun beyhudeliğinden ve pesimizm fikirlerinden belirgin bir şekilde etkilenmişlerdir.
Atinalı Romantiklerin lirik şiiri, şiirlerinde keder duygusunun, hayal kırıklığının, kaybolan beklentilerin ve hayallerin bulunduğu, Konstatinos Kavafis (1863-1933), Romos Filiras (1888-1942), Napoleon Lapathiotis (1888-1943), Kostas Kariotakis (1896-1928), Mitsos Papanikolaou (1900-1943), Maria Polydouri (1902-1930) gibi şairlerle gelecekteki lirik şiirin üzerinde yükseleceği temeli oluşturmuştur. Son olarak, şiirin insanların zor hayatlarında kalan tek teselli olduğunu vurgulanması gerekir: "Ve şiir, hayali bir merdiveni gerçek bir gülü koparmak için tırmanmak gibidir" (Tasos Leivaditis).