Türkiye'nin bağımsız, insanların özgür ve eşit olması için mücadele veren sosyalistler, 12 Mart 1971 askeri muhtırasından sonra sosyalist gençlik liderlerinin, özellikle 30 Mart 1972'de Mahir Çayan'ın, 6 Mayıs 1972'de Deniz Gezmiş'in ve arkadaşlarının kaybıyla büyük bir sarsıntı geçirdi. İlk tepkiyi gösteren solcu öğrenciler "kahrolsun CIA", "bağımsız Türkiye" sloganlarıyla gösterilere ve faşizme karşı mücadeleye başladı; acıları büyüktü.
1972 yılında CHP genel başkanı olan Bülent Ecevit, İsmet İnönü'nün başlattığı ortanın solu siyasetini, sosyal demokrasi ideolojisiyle daha ileriye taşıdı. Ecevit, CHP'yi dönüştürerek sosyalistlerle ve halkla organik bir bağ kurdu. Karaoğlan adı verilen Ecevit, solcu gençlerin CHP'yle yakınlık kurmasını sağlayınca CHP oyları hızla yükseldi. CHP Türkiye'nin en büyük partisi olunca Sovyetlere karşı soğuk savaş sürdüren ABD, solun yükselişinden rahatsız oldu. Önce Ecevit'e çok sayıda suikast girişimlerinde bulunuldu; sol gençlik suikast yapılmasına izin vermedi. Ecevit'e siper olan solcuları aşamayacağını anlayan küresel güçler 12 Eylül 1980'de askeri darbe yaparak hükümeti yıkıp CHP'yi kapatıp Ecevit'i hapishaneye attılar.
Askeri darbe korku saldı ama solu ve CHP'lileri sindiremedi. CHP ad değiştirerek kurduğu yeni partilerle, sosyal demokrasi, sosyalist ittifakıyla gücünü korumayı başardı. Kısa sürede yeniden CHP adını aldı. Farklı partiden de olsa Ecevit yeniden başbakan olmayı başardı. Küresel güçler CHP'yi ve solu yok edememişti ama ellerini de üzerinden çekmediler. Bu kitap yok edilemeyen CHP'ye 2000'li yıllarda yapılan küresel oyunların öyküsüdür.
Tarihin tekerrür ettiğini söyleyen Hegel'e karşı çıkan Marx, eğer tekerrür ederse birincisinin trajedi ikincisinin komedi olacağını yazmıştı.