Rus yazar Tolstoy'un "Dua" adlı eseri Harbiye Nezaret Dairesi Tercüme Şubesi Rusça Mütercimi Binbaşı Ali Fuad tarafından 1336 (1920) yılında Rusçadan Osmanlı Türkçesine çevrilmiştir. Serdar Şeyhan'ın Osmanlı Türkçesinden Latin harflerine aktardığı ve Cağaloğlu Yayınevi'nden çıkan bu eser hasta bir çocuğun ölmesi üzerine derin acılar çeken validenin bir melekle Allah ve ölüm hakkındaki konuşmalarını içeren küçük bir hikâyedir.İstanbul Cihan Matbaası tarafından 1341 (1925) de basılan bu eserin Süleymaniye Yazma Eserler Kütüphanesi'nden alınan Osmanlı Türkçesi ile yazılmış metinleri de tıpkıbasım şeklinde meraklıları için kitabın sonuna dâhil edilmiştir. Bu metinler Osmanlı Türkçesinden aktarılırken asıllarına sadık kalınmış ancak anlaşılırlığın artması için metnin içinde geçen Arapça Farsça kelimelerin günümüz Türkçesi karşılıkları sayfa alt kısımlarında verilmiştir. Keyifli okumalar dileriz..."Şu âlem-i fânî'de kimse kalamaz devir daimadır daimdir daima gider ve olduğu gibi ebediyen gider. Bir şey kalmaz daha bir şey görünmez avdet etmez hiçten meydana geldiği gibi bir gün yine hiçe gider." s. 17"Fakat iyi biliniz ki siz bir an olsun asla durmuyorsunuz mevcudiyetiniz bâki değil ırmaklar gibi cereyan ediyorsunuz akıp gidiyorsunuz taş daima alta ve aşağıya gittiği gibi siz hepiniz cümlenizi er veya geç bekleyen ölüme doğru uçup gidiyorsunuz." s. 17"Valide çocuğunun odasına girdi. Sütanne artık (kasti)yi yıkayıp gusül etmiş ve kaldırmış idi. Balmumlanmış küçük ve ince burunlu ve narin burun delikli saçlar alnına dökülmüş sapsarı pırıl pırıl parlayan sevgili yavrucuğu yüksek bir yerde uzanmış yatıyor idi. Etrafında mumlar yanıyor. Ve başucundaki bir küçük masa üzerine beyaz leylak renkli açık mor pembe yasemin çiçekler var idi." s. 19