Şiir görülmez; ancak kalbe doğabilir. Kalpleri titreten de çizik çizik eden veya süsleyen de bir insan ilhamıdır genellikle; bir zamanın akışı bir ruh sıkıntısı yahut bir hazzın çoşmasıdır. Heykel gibi resim gibi bütüne dayalı bir sanata dönüşüveriyorsa söz adı divan şiiridir onun. O şiir soyut olanın peşinde koşarken somut olanı örnek gösterir; duygu için maddeyi içsellik adına çevreyi kullanır ve lirizmi anlatırken de Leyla'lardan Şirin'lerden Azra'lardan dem vurup onların yolunda Kays'ları Ferhat'ları Vamık'ları dağlar delisine çevirir. Şair ise beyit denen söz katmanları arasında ince sanatkarlığın izini sürerken evvelce söylenenleri bilmek ve evvelce söylenenleri geçmek zorunda hisseder kendisini hayallerini ve düşüncelerini derinleştirdikçe derinleştirip giyindirir düşüncelerine.