Tahtadan atları kurşundan askerleri lastikten topları plastikten arabaları kısacası parayla satın alınabilen hiçbir oyuncağı olmamış yoksul bir çocuğun öyküsüdür Gülibik. Onun çocukluğu boyunca bir tek oyuncağı oldu: bir horoz Gülibikli bir horoz. Gülibik o yoksul çocuk için oyuncak olmaktan da öte birşeydi: bir dost bir arkadaş bir umuttu. Öyleyse bu öykü o yoksul çocuk için Gülibikin sevinçlerini acılarını umutlarını arkadaşlıklarını anlatır. Horoz sevmeyen çalışkan öğrencilere oldum olası acımışımdır. Okullarda horoz sevmeyi öğretmiyorlar. Çok yazık! Hammurabinin kim olduğunu Pigmelerin nerede yaşadıklarını Brezilyanın yüzölçümünü tekkanatlıları çiftkanatlıları etoburları otoburları çarpım cetvelini bile ezbere bilmek neye yarar bir horozu sevemedikten sonra? Horoz sevmeyen birini görünce çok kızıyorum; bağışlayın ne anlatacağımı unutuyorum.