Erken dönem hadis kaynaklarının tanıtımını ve muhtevasını ele alacağımız bu kitap İslamın ilk dört asrında yazılmış olan bazı eserleri ihtiva etmektedir. Bu dönem hadislerin tedvin ve tasnif çalışmalarının yapıldığı ve birbirinden değerli eserlerin ortaya konduğu bir dönemdir. Bu dönemin en meşhur eseri İmam Malikin fıkhı ve hadisi birleştirdiği el-Muvatta adlı eseridir. Daha sonra ise sadece sahih hadisleri bir araya getirmeyi esas alan Buhârî (256/870)nin el Câmius-Sahîh ve Müslimin (261/875) Müsnedus-Sahih isimli eserleri gelmektedir. Bunlardan sonra "Sünen-i Erbaa/Dört Sünen" olarak bilinen Ebû Dâvud Tirmizî İbn Mâce ve Nesâînin es-Sünen isimli çalışmaları gelmektedir. Öte yandan bu eserler "Kütüb-i Sitte" denilen altı ana hadis kaynağını meydana getirmiştir. Bu bağlamda Kütüb-i Sittenin ana kaynaklarını oluşturan en önemli hadis arşivlerinden Abdurrezzâk b. Hemmâm (211/826) ve Ebû Bekir İbn Ebî Şeybenin (235/849) Musannefleri ile Ahmed b. Hanbelin (241/855) Müsned adlı eserlerini de zikretmek gerekir.