Yahudiler, Müslümanların tarih boyunca irtibatlı oldukları dinî gruplar içerisinde ilâhî bir dine mensup olmaları, Kur’an’da kendilerinden çokça bahsedilmesi, Hz. Muhammed’in Medine’de en fazla ilişki içerisinde bulunduğu dini grup olması, asırlar boyu devam eden sürgünlerde dini ve kültürel kimliklerini asla kaybetmemeleri ve çok erken dönemlerden itibaren yazılı bir kültüre sahip olmaları gibi değişik pek çok nedenden ötürü, her zaman önemli bir yere sahip olmuşlardır. Öte yandan Hz. Muhammed’in Medine sürecindeki peygamberlik sürecindeki peygamberlik hayatını anlama ve anlamlandırma açısından da Yahudilerle ilişkilerin iyi bilinmesi büyük önem taşımaktadır. İslâm tarihinde “Medine dönemi” olarak isimlendirilen bu devrede genelde hukukî ve sosyo-kültürel konularla ilgili nazil olan âyetlerle İslâm toplumunun şekillenme sürecinde bu din ve mensuplarıyla ilişkiler etkili olmuştur. Çalışma, Araplarla Yahudilerin İslâm öncesi dönemden başlayarak Hz. Muhammed’in yaşadığı dönemdeki ilişkilerini konu edinmektedir. İki milletin ilişkileri, Hz. Muhammed’in Allah tarafından son ve ekmel din İslâmiyet’i tebliğle görevlendirilmesinin ardından yeni bir safhaya girmiştir. Bu dönemden itibaren Arap-Yahudi ilişkileri daha çok din temelli, Müslüman (Arap)-Yahudi ilişkilerine evrilmiştir.