"Ben sustum, ama kalemim konuştu."
Yaşar Nezihe Bükülmez, Osmanlı'nın yoksul sokaklarından Cumhuriyet'in umutlu ama eşitsiz günlerine uzanan bir hayatın içinden geçti. Bir kadın, bir işçi ve bir şair olarak; suskunluğa, yoksulluğa, dışlanmışlığa karşı kelimeleriyle direndi.
Elinizde tuttuğunuz bu kitap, sadece bir yaşam öyküsü değil; bastırılmış kadın seslerinin, görünmez emekçilerin ve unutturulmuş şairlerin kolektif hafızasıdır. "1 Mayıs" şiiriyle Türkiye işçi sınıfı edebiyatına adını yazdıran Yaşar Nezihe, kadınlığın, emeğin ve yalnızlığın şiirini yazdı. Onun dizelerinde aşk değil, acı değil, başkaldırı var. Kalemiyle yaşadı, kalemiyle hatırlanmak istendi.
Kalemin Sessiz Direnişi, bir kadının değil, birçok kadının isyanı. Sınıf bilinciyle kadın bilincinin, bireysel trajediyle tarihsel tanıklığın iç içe geçtiği bu metin; edebiyatın sessiz kadınlarına, görünmeyen annelere, adı sansürlenmiş şairlere bir saygı duruşudur.
Bu kitap; susturulmuş kadınlara, kelimeleriyle konuşanlara ve hâlâ sesi arananlara ithaf edilmiştir.
"Kalemin Sessiz Direnişi", bir kadının kendi adını tarihe yazma çabasının belgesidir.