Kişilerin genel ve sürekli ihtiyaçlarının en başında güvenlik gelmektedir. Kişilerin canlarının ve mallarının herhangi bir saldırıya uğramadan güven ve huzur içinde yaşamaları demek olan güvenliği sağlamak da devletin (idârenin) en önemli görevleri arasında yer almaktadır. Hatta devlet dediğimiz teşkîlâtın varlık sebebi, insanların güvenli bir ortamda yaşamalarını sağlamaktır. Toplumun güvenli bir ortamda yaşamasını sağlamak "güvenlik", "kamu düzeni", "kolluk" gibi kavramları karşımıza çıkarmaktadır.
İşte kişilerin can ve mal emniyetinin sağlanmasına genel olarak "kamu düzeni", bu düzeni sağlayan teşkîlâta da "kolluk" denilmektedir. Kamu düzeninin sağlanabilmesi için kolluğa "durdurma", "kimlik sorma", "yakalama", "eşyaya el koyma", "zor kullanma", hatta "silâh kullanma" gibi bir dizi yetkiler verilmektedir. Bu yetkilerin her biri, bir temel hak ve özgürlüğe müdâhale niteliğindedir. Anayasanın 13. maddesinde de belirtildiği üzere, temel hak ve özgürlüklerin sınırlandırılması ancak kânunla olabilir. Bu sebeple de kolluğun yetkilerini düzenleyen Polis Vazîfe ve Salâhiyet Kânûnu, Jandarma Teşkîlat, Görev ve Yetkileri Kânûnu ve Sâhil Güvenlik Komutanlığı Kânûnu gibi kânunlar yapılmıştır.
Kolluk faâliyetleri, hukuk fakültelerinde idâre hukuku içinde genel bilgiler şeklinde, cezâ muhâkemesi hukûku içinde de adlî kolluk yetkileri olarak kısmen anlatılmaktadır. Öte yandan adâlet meslek yüksekokullarında "kolluk hukûku" veya "kolluk ve özel güvenlik hukûku" isminde dersler anlatılmaktadır. Lâkin kolluk hukukuna ilişkin olarak temel bilgileri içeren bir çalışma bulunmamaktadır. Eser söz konusu boşluğu kısmen de olsa doldurmak üzere ve kolluk hukûkuna ilişkin çalışmalara bir başlangıç olur düşüncesiyle kaleme alınmıştır.