Önceki basının yayınlandığı 2015 yılından bugüne neticesi sebebiyle ağırlaşmış suçlar, TCK'nın genelinden farklı olarak esaslı bir yasal değişikliğe konu olmamıştır. 2020 yılında kabul edilen 7242 sayılı Kanunla ölüm neticeli kasten yaralama suçunun ceza üst sınırı 18 yıla çıkartılmıştır. Bunun yanında ölüm neticeli kasten yaralama suçuna ilişkin içtihatlarda önemli sayılabilecek bir değişimden söz edilebilir. Kavga sırasında mağdurdaki kronik kalp rahatsızlığının, efor ve stresin de etkisiyle kalp krizine neden olduğu, ölümle neticelenen olaylara ilişkin içtihatlarda 2016 öncesi kararlarda ölüm veya yaşamsal tehlikenin yaralamayı basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek kadar hafif yaralama niteliğinden çıkardığı belirtilse de YCGK'nın 2016 tarihli içtihadı ile birlikte 3. ve 12. CD kararlarında bir değişiklik dikkat çekmektedir. Aşağıda "Mağdurun Özel Durumunun Neticeye Neden Olması" başlığı altında detaylı şekilde aktarıldığı üzere, Yargıtay, fiilin niteliğine göre Adli Tıp Kurumu raporlarına atfen ölüm gerçekleşmiş dahi olsa, yaralama fiilinin ayrı bir değerlendirme ile basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek nitelikte olduğunu kabul etmektedir. Ölüm neticesinin faile isnadiyeti adına önem arz eden bu kabulün yerinde olduğu kanaatindeyiz. Ancak burada dikkat edilmesi gereken bir ayrıntı, eğer fail, mağdurun kalp bölgesine vurmuş ve ATK rehberinde yer aldığı gibi kalpte kontüzyon yani künt kardiyak yaralanmaya neden olmuşsa bu durum basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek kadar hafif yaralama olarak nitelendirilmez, rehberde de belirtildiği üzere yaşamsal tehlike olarak nitelendirilir. Tipiklik incelemesinde mağdurun kalp hastası olup olmaması, failinin bunu bilip bilmemesi sonraki aşama olan manevi unsura ilişkin değerlendirmede dikkate alınabilir.
Bu basıda daha detaylı şekilde incelenen bir nokta da, öldürme kastının belirlenmesine ilişkin Yargıtay içtihatları olmuştur. Konuyla ilgili 2018-2023 yılları arasında YCGK kararlarına eserde yer verilmiştir. Kararlarda dikkat çeken bir detay, tartışmalı olaylarda ilk derece mahkemelerinin genellikle ölüm neticeli kasten yaralama (m.87/4)'den hüküm tesis ettikleri, bu hükümlerin Ceza Dairesince öldürme kastının varlığının kabulü gerekeceği gerekçesiyle bozulduğu, direnme veya Başsavcılık itirazı ile önüne dosyanın geldiği YCGK'nun ise ilk derece mahkemeleri gibi genellikle öldürme kastının varlığının sabit görülemeyeceği, m.87/4'ün uygulanması gerektiği yönünde kararlar (2018/308K., 2019/59K., 2021/273K., 2021/280K., 2022/486K.) vermiş olmasıdır. Ancak aynı Kurul'un bir olayda kendisini darp eden nişanlısını (2021/230K.), bir olayda ise eşini (2023/398K.) bıçaklayan kadın faillerle ilgili iki kararında, öldürme kastının varlığını oyçokluğu ile kabul etmesi özelllikle tartışılmıştır