Kırım Savaşı sonrasından imparatorluğun bundan önceki onyıllarına baktığımızda birbirine bağlı birçok alanda yaşanan değişimin örneğin Avrupa güçleriyle ilişkilerin Osmanlı ekonomisinin dünya pazarlarına eklemlenmesinin modernleşen devlet aygıtının ve idari alanda yürürlüğe konulan prensiplerin tamamiyle bir kırılma değilse de yeni bir dönem başlattığını görürüz. Bir taraftan sultan ve tebaası arasındaki ilişkinin yeniden kurulduğu diğer taraftan Batılı düşünüş ve yaşam biçimlerinin imparatorluğun orta sınıflarını etkilediği bu ortamda Osmanlı gayrimüslim milletleri kendi etnik kimlikleriyle Osmanlı kimliğini çatışmasız bir arada taşıyabileceklerini tasavvur etmeye ve eşit haklara sahip olacakları umudunu taşımaya başladılar. Avrupa'da ve Balkanlar'da gördüğümüz ulus olma süreçlerine benzer şekilde Osmanlı Rum Ortodoksları başta bu toplumun liderleri ve okuryazarları geçmişin katmanlarını yeniden yorumlayarak tarihi dili ve nihayet müziği eşsiz bir mirasın yapıtaşları olarak yücelttiler. Osmanlı İstanbul'unda Rum Ortodoks Musikisi: Reform Çağında Ulus ve Toplum İstanbullu Rum Ortodoks toplumunun yaşadığı çok kültürlü yapının içinde "kendi"sinin ve "ötekiler"in müzik gelenekleri üzerine fikir beyan ettiği ve müziği bir mücadele alanına dönüştürdüğü süreçleri anlatıyor. İstanbullu Rum Ortodoksların oluşturduğu müzik komisyonları müzik cemiyetleri dergiler ve gazeteler etnik ve dini kimliğin merkezine konulan müziği ve onun tarihini irdeliyor dini müziğin icra biçimini tartışıyor ve farklı kültürlerle birarada yaşamaktan dolayı biriken tarihin tozunu silerek saf ve katıksız bir müziğin idealini kuruyorlardı. Bu kitabın konusu olan Osmanlı Rumları ve onların torunları yirminci yüzyılın çeşitli olayları ve alınan kararlar sonucunda nüfusu epeyce azalmış olan İstanbul Rumları dışında Anadolu coğrafyasındaki tarihsel sürekliliklerini yitirdiler. Kitaptaki seslerin yaşam alanlarının ve kültürlerin kesişimlerinin etnik ve dinsel homojenliğe dayalı kimlik politikalarının yol açtığı büyük kayıpları hatırlatması umuduyla..