Otonom silah sistemleri ve siber saldırılar, teknolojik gelişmelerin iki farklı somut sonucu olan ve silahlı çatışmalarda yararlanılabilecek savaş araç ve yöntemleridir. Bugüne değin var olan uluslararası insancıl hukuk ile teknoloji arasındaki karşılıklı etkileşim, bu iki savaş aracı ve yöntemi özelinde de mevcuttur. Gerek otonom silah sistemlerinin gerek siber saldırıların insancıl hukuka uygunluğu, tartışmaların yaşandığı ve farklı argümanların öne sürüldüğü konular olarak güncelliklerini korumaktadır. Her iki silah ve araç bakımından, bunların silahlı çatışmalarda kullanılmasının insancıl hukuka aykırı olacağı sebebiyle yasaklanması gerektiği yönünde görüşler olduğu gibi, bu iki teknolojik imkânın insancıl hukuk bakımından endişe doğurmadan kullanılabileceği yönünde görüşler de mevcuttur.

Çalışmamızda otonom silah sistemleri ve siber saldırılar, uluslararası insancıl hukuk bakımından değerlendirilmiştir. İnsancıl hukukun geçmişten günümüze göstermiş olduğu gelişim ve değişimle birlikte, bu iki farklı niteliği haiz teknolojik imkânın, silahlı çatışmalarda kullanılmasının insancıl hukuka uygunluğu irdelenmiştir. Çalışmamızın amacı, bu iki teknolojik imkânın silahlı çatışmalarda kullanılabilirliğinin, uluslararası insancıl hukuk çerçevesinde yasaklama ya da kısıtlamaya tabi olup olmaması gerektiğini değerlendirmektir.

Bu çerçevede çalışmamız üç bölümden oluşmaktadır. İlk bölümde uluslararası insancıl hukuk ile ilgili temel açıklamalar yapılmış ve tarihsel süreç içerisindeki gelişimi belirtilmiştir.

Çalışmamızın ikinci bölümünde otonom silah sistemleri ile ilgili olarak değerlendirmeler yapılmıştır. Uluslararası insancıl hukuk bakımından bu sistemler, özellikleri ve gelişimleri ile birlikte ele alınmıştır.

Çalışmamızın üçüncü bölümünde de siber saldırılar ile ilgili açıklamalar yapılmıştır. Bu bölümde siber saldırılar ile ilgili kavramsal belirginlik sağlanmaya çalışılmış ve siber saldırılara başvurulduğunda uluslararası insancıl hukukun ne şekilde uygulanabileceğine ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır.