"Andolsun ki biz Ademoğullarını üstün bir izzet ve seref sahibi kıldık." (Isrâ, 17/70) İnsan, zübde-i âlemdir. Kendisinde kâinatı, kâinata baktığında kendisini görmeye mecburdur. Her ferd kendini bu şekilde görmeye başladığı ve iç âlemine bu düşünce ile yöneldiği takdirde kendi kurtuluşunu sağlayabilir. Böylece hem Hakka hem de halka ayna vazifesi görür. Sonu cennete uzanan "kemalât" seferinde yol kat etmiş olur. Ve insan ancak o zaman kâinatı muhafaza altına alır, kâinattaki bütün varlıkların kurtuluş sebebi olur. Bu düşüncedeki insanların sayısı arttıkça da hak kâinata hâkim olur. Biz de bu gerçeklere dikkatleri çekerek üzerimize düşen vazifeleri hatırlatmak gayesiyle huzurlarınızdayız. Allah Teâlâ sözlerin gönüllerde akis bulmasını ve hale tercüman olmasını müyesser buyursun.