Bu eser Türk ve dünya tarihçiliğinde Sakaların ve Sarmatların kökeni konusuna deliller getirmesi açısından bir ilktir.
Kitapta Herodot'un Aukhatae olarak andığı Sakaların milattan sonra II. Yüzyılda bir coğrafya eseri ortaya koyan Ptolemeus'un çalışmasında geçen Katae, bir eskiçağ haritası Tabula Peutingeriana'da zikrolunan Xatı(s) ve de milattan sonra III.Yüzyıl Çin kaynağı Weilüeh'de Ting-ling'lerin en batıdaki kolu olarak gösterilen Hu-te isimli topluluk ile aynı olduğu ve Hu-te ile de Türk topluluğu Ogurların kastedildiği kanıtlarıyla birlikte gösterilmektedir.
Ayrıyeten eser içerisinde Sakaların yâni Ogurların en başından beri Kazakistan'da yaşadıkları, oradan ayrılarak kuzeye göç eden bir kolun Sabir ismini alıp Uralların doğu tarafında Sargat kültürünü yarattıkları ve Sargat kültürü yaratıcıları Sabirlerin hemen batı taraftaki Macarların ataları tarafından kurulmuş yerli  Gorokhovo arkeolojik kültürünü egemenlikleri altına almaları neticesinde Macarların bir üst kimlik olarak Sabir ve de Türk olarak adlandırıldığı arkeolojik deliller ışığında ilk kez de olsa belgelenmektedir.
Çalışma içerisinde Doğu Avrupa'ya Massagetaeler ile yaptıkları savaş neticesinde gelen Sakaların Orta Asya'da iskân ettikleri yurdun Kazakistan'daki Tasmola arkeolojik kültür sahası olduğu ilk kez ortaya konulmakta ve bu kültür sahasından batıya göç eden bir kolun Sarmat adı ile tarihi kaynaklarda anıldığı ve Sarmatların Sarı Ogur dediğimiz Türk topluluğu olduğu da gösterilmektedir.
Kitap tüm bunlardan ayrı olarak Alanların dili ve kökenleri konusunda bu ülkede şimdiye değin yapılmış en ileri tespitleri muhteva etmesine ek olarak Çin yıllıklarında kaydedilen Hunca sözcüklerin çözümlenmesiyle ilintili en ileri çalışma olma özelliğini taşımaktadır.