Geçmişten günümüze sanatçılar hep mükemmellik peşinde olmuştur ve mükemmelliğe ulaşabildikleri veya yaklaşabildikleri ölçüde sanatçı kabul edilmişlerdir. Nitelik Rönesans İtalya'sında üstün bir değerdi ve Antik Yunan'da biz ölümlülere bir parça tanrısallık esintisi sunuyordu. Günümüzde sanat tarihçileri güzelliğe mükemmelliğe veya Niteliğe atıfta bulunmaktan kaçınıyor çünkü bunlar objektif veya tanımlanabilir kavramlar değil sanat otoritelerinin sınırlarını zorlamaya cüret edemediği unsurlardır.Patrick Doorly bu cüreti gösteriyor mükemmelliğin izini sürmeye çalışıyor. Tarih boyunca üstün kabul edilen sanatçıların izledikleri yolları mükemmeliğin yollarını keşfe çıkıyor; Leonardo'nun Michelangelo'nun Rembrandt'ın Goya'nın Shakespeare'in şifrelerini arıyor. Ve eski ustaların o üstün beceri ve fikirlerinin ilahi bir ilhamla doğduğu düşüncesini reddediyor bunun yerine belki daha zorlu ama yine de daha erişilebilir bir mükemmellik ve yetenek paradigması oluşturuyor.