Şantaj suçu, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun "Kişilere Karşı Suçlar" başlıklı ikinci kısmının "Hürriyete Karşı Suçlar" isimli yedinci bölümünde, 107. maddede düzenlenmiştir. Her ne kadar şantaj suçuna ilişkin hüküm, ilk bakışta oldukça anlaşılır gözükse de doktrinde pek çok tartışmaya konu olmuştur.
Çalışmada, şantaj suçu; suça yönelik doktrindeki tartışmalar, karşılaştırmalı hukuktaki düzenlemeler ve yargı kararları ışığında ele alınmıştır. Çalışmanın ilk bölümünde suçun hukuki konusunu teşkil eden irade hürriyeti kavramı ortaya konulduktan sonra, ikinci bölümde şantaj suçu unsurlarıyla birlikte incelenmiştir. Bu bağlamda suçun hukuki konusu, mağduru, faili ve maddi konusu hakkında tartışmalara yer verilmiştir. Ardından, suçun ikili ayrımı doğrultusunda, şantaj suçunun maddi ve manevi unsurları ele alınmıştır. Maddi unsurun alt başlığı olan davranış incelenirken de şantaj suçu sonucunda failin elde etmeyi amaçladığı maddi menfaate ulaşması ihtimalinin, şantaj suçu için ağırlaştırıcı neden olarak öngörülmesi önerisinde bulunularak uygulamada sorunlara yol açabilecek bir konuya çözüm önerisi getirilmeye çalışılmıştır.
Çalışmanın üçüncü ve son bölümde ise suçun özel görünüş biçimleri, yaptırım ve kovuşturma ele alınmıştır. Bu bağlamda; suçun nitelikli hali, suça teşebbüs ve suçtan gönüllü vazgeçme, suçun iştirak halinde işlenmesi tartışıldıktan sonra şantaj suçu, suçların içtimaı açısından da değerlendirilmiştir. Ardından şantaj suçu için öngörülen yaptırım ve suça yönelik yargılama sürecine yer verilmiştir. Sonuç kısmında, yapılan tartışmalar doğrultusunda ulaşılan sonuçlar ortaya konulmuştur.