80'lerin şiirindeki imgeci görüngü bireyleşmenin bir tezahürü olarak kendisini gösterir. Şairin kendiliktecrübeleriyle temellenen imge verili duyarlıkların ve söylemlerin klişeleşmiş algı ve ifade yapılarınınüzerine çıkarak dünyanın farklı şekilde algılanmasına olanak sağlar. Şiir verili dilin dışına çıkarakimgeyle düşünmeyi getirir. Bu yönüyle modern -daha doğrusu hakiki- şiirin temel kurucu unsuruolma hüviyetini kazanır. Şiirin hayatımızdaki yeri ve anlamı imgenin önümüze açtığı bu semantikpotansiyelle sıkı sıkıya ilişkilidir. Estetizme yönelik olumsuzlayıcı yaklaşımın ardında da yine imgeye aitsöz konusu semantik potansiyeli zedeleme yahut ıskalama endişesi yatmaktadır. İmgelerle düşünmeeylemi yerine estetik bir söyleyiş aracı olarak imgeleri kullanma yoluna gidilir. Bu sebeple 80'lerin şiiri'plastikleşme' tezahürlerini fazlaca göstermiş sahicilik sorunuyla karşı karşıya gelmiştir. 80'lerinimgeci şiiri bu yüzden "organik" olma vasfını önemli ölçüde kaybettiği gibi sahici bir imgeden yoksunkalma tehlikesiyle de yüz yüze olmuştur.