Ali Nar Hoca'nın 78 yıllık hayat mücadelesi iki temel üzerine oturmuştur: "Birisi din diğeri edebiyat". Edebiyatı dini anlatmada bir vasıta olarak görerek "İslâmî Edebiyat" kavramı üzerinde ısrarla durmuş ve Türkiye'de İslâmî Edebiyat'ın temsilcisi olmuştur. Hoca'nın bu tutumu "tebliğ" anlayışından çok "telkin" anlayışıdır ve bu yönüyle Lebid'e Hassan bin Sabit'e Züheyr'e Ebu'l-Hasen en-Nedvi'ye ve Necip Fazıl'a benzer. Yazdığı piyes hikâye roman ve denemelerinde "tebliğ" değil "telkin" anlayışı hâkimdir.
Hocanın edebiyatta ideal olanın "tebliğ" değil "ahlaki telkin" olduğu inancı eserlerine de yansımıştır. "Tebliğ"in din adamları tarafından da yapılabileceğini ancak edebiyatçının dini anlatırken "ahlaki telkin" metoduyla hareket etmek suretiyle daha geniş kitlelere sesini duyurabileceğini; telkin metoduyla dini düşünceleri edebi türlerin içine daha ustalıkla yerleştirilebileceğini öngören Ali Nar Hoca yazdığı "piyes" "hikâye" ve "roman (bilim kurgu-ütopik)"larında telkinî bir metod takip etmiştir.
Uzay Çiftçileri bunlardan sadece biridir...