Zabtu'l-mushaf Kur'ân'ın fonetik özelliklerini yazıya aktarma mekanizmasını inceleyen bir disiplindir. Bu disiplin Kur'ân'ın ilk kitabete geçirildiği dönemlerde yazının kifayetsizliği sebebiyle ortaya çıkan boşluğu doldurmak ve kitabet ile tilâvet arasındaki uyumu tesis etmek üzere geliştirilmiş; Kur'ân'ın metinsel ve fonetik otantikliğinin muhafazasında mütemmim bir rol üstlenmiştir. Çalışma zabtu'l-mushaf'ı çok yönlü bir perspektiften ele alarak disiplinin kavramsal çerçevesini sınırlarını bağlayıcılığını ve tekâmül sürecini incelemeyi hedeflemektedir. Araştırma bu geleneğin tarihsel süreçte zuhur eden ana ve tali ekollerini mercek altına alarak ekollerin serüvenini etki sahalarını coğrafi yayılımlarını ve kendine münhasır zabt hususiyetlerini tasnif etmeyi ve kavramsallaştırmayı planlamaktadır. Bu gayeye matuf olmak üzere disiplinin klasik literatürde yer alan geleneksel prensipleri ile günümüz mushaflarında benimsenen güncel zabt uygulamalarının mukayeseli tahlili sunulmaktadır. Eser yalnızca tarihsel bir çerçeve çizmenin ötesinde çağdaş zabt uygulamalarının teorik temellerini ve metodolojik tutarlılığını da eleştirel bir bakışla sorgulayarak teorik ve pratik düzlemde literatüre mütevazi bir katkı sağlamayı amaçlamaktadır.