Muhaddisler sened ve metni, kabul ve red açısından inceleyerek hadisin lafzının Hz. Peygamber'e (s.a.v.) aidiyetini tespit etmeye gayret etmişlerdir. Bunun bir gereği olarak hadisin sübûtuna yönelik nihâî hükmü sadece tek bir isnâda hasretmeyip ilgili tüm rivâyetleri bir arada değerlendirerek vermişlerdir. Fukahâ ise hadisin nasıl anlaşılması gerektiği, ihticaca elverişli olup olmadığı ve hadisle bi'l-fiil amel edilip edilemeyeceği açısından metnin konusuyla/manasıyla ilgilenmişlerdir. Bunun bir gereği olarak hadisin metni ile diğer nassları, delilleri ve karineleri karşılaştırmışlardır.

Tek başına bir meselenin bi'l-kuvve mülzim/bağlayıcı delili olabilmesi için aranan zann-ı gâlibin kendisinde bulunmayışı sebebiyle merdûd kategorisinde değerlendirilen zayıf hadis, isnâd veya isnâd dışı birtakım karinelerin takviyesiyle ya makbûl mertebesine yükselmekte ya da makbûl mertebesine yükselmemekle birlikte zayıf kategorisi içerisinde amel edilebilir seviyeye çıkmaktadır.

İsnâd veya isnâd dışı hangi yöntemlerle zayıf hadisin takviye edildiğinin ortaya koyulduğu bu çalışma bir giriş ve üç bölümden oluşmaktadır.