Schopenhauer'e göre insanın en büyük hatası, mutluluğu yarınlara ertelemek ya da başkalarından beklemektir. Lakin gelecek, umulmadık tesadüfler kadar türlü engebelerle doludur. Kendini başkalarıyla kıyaslamak ise mutsuzlukların en büyüğünü daima beraberinde getirir.

Oysa mutluluğa giden yol, yaşamın barındırdığı tesadüfleri, hatta çoğu zaman da yaşamanın amaçsızlığını kabullenebilen ve beklentilerini sınırlayarak iç huzuru geliştirebilen bir ruh haline ihtiyaç duyar. Schopenhauer bu metinde yaşam bilgeliğini sistemli bir öğretinin dolambaçlı yollarından ziyade aforizmaların yalın gücüyle sunuyor: Acıdan kaçınmak yerine onunla baş etmenin yollarını, hazza tapınmanın değil sade bir yaşamın erdemini yüceltiyor.

Schopenhauer Mutlu Olma Sanatı'nda, modern çağın kişisel gelişim düsturu olan "iyi hisset" vaazlarının tersine, insan varoluşunun acı, sıkıntı ve doyumsuzlukla örülü yapısını kabule dayalı bir yaklaşım sergiliyor.