Bu öykü(ler)de Tomris Uyar Otuzların Kadınının 1936 Mart'ında yapılmış yağlıboya portresinin iç çizgilerini okumayı deniyor. Onun yaşadığı dönemde toplumun dış çizgilerini saptamakla başlıyor bulmacaya: nesnel ve kişisel tarihin dökümünü yapıyor. Yine de bu tür bilgilerin özgün bireyleri açıklamakta fazla işe yaramayacağı inancıyla kendi yaşamı süresince tanıdığı kimi zaman fiziksel özellikleriyle kimi zaman davranışlarıyla O'nu andıran öbür otuzların kadınlarının öykülerinden yararlanıyor. Onun odaktaki portrenin katı çerçevesinden kurtulup özgürlüğüne eski canlılığına kavuşması günümüzde de -sayıları her ülkede gitgide azalan- türdeşleri arasına karışması için.