Dördüncü Hicri asırda el-Müstedrek ale's-Sahîhayn kitabının müellifi ünlü Hâkim en-Nîsâbûrî'nin hadis, fıkıh, lugat ve vaaz alanlarındaki üstün bilgisine işaret ettiği ve Yâkût el-Hamavî'nin ise onu asrın imamı ve allâmesi diye övdüğü İbn Hibbân'ın el-Müsnedü's-sahîh ale't-tekâsîm ve'l-envâ' = es-Sünen = et-Tekâsîm ve'l-envâ' ve kısaca Sahîh İbn Hibbân adlı eseri, klasik tasnif metotlarından farklı olarak emirler, nehiyler, haberler, mubahlar ve Peygamber'in fiilleri şeklinde beş bölüm halinde düzenlenen ve sahih olanları yanında hasen hadisleri de kapsayan 7500 hadisi ihtiva etmektedir. İbnü's-Salâh ve diğer hadis âlimlerinin kanaatine göre sadece sahih hadisleri toplamayı hedef alan kitaplar arasında Buhârî ile Müslim'in ve İbn Huzeyme'nin Sahih'inden sonra dördüncü sırada İbn Hibbân'ın Sahih'i yer almıştır. Alâu'd-dîn Ali bin Balabân el-Fârisî (öl. 739/1339) tarafından el-İhsân fî takrîbi Sahîhi İbn Hibbân adıyla konu başlıklarına göre yeniden düzenlemiştir. el-İhsân, İbn Balabân'ın Sahîh'i fıkıh konularına göre yeniden düzenlediği bir çalışması olup kısaca Sahîh İbn Hibbân adıyla yayımlanmıştır. İbn Balabân, câmi türü hadis kitaplarının düzenini dikkate alarak Sahîh'teki hadisleri bir mukaddime ile yirmi üç konu kitabı halinde düzenlemiş, ana konu başlıkları ve fasıllar dışında eserin aslına bir ilavede bulunmamıştır.