Sartre, yirminci yüzyılda felsefe ve toplum arasındaki zorunlu ilişkiyi güçlü sloganlarla görünür hâle getiren entelektüeller listesinin başında gelir. İnsanın bir özü olduğu düşüncesini çağrıştırabilecek her türlü tanımdan sakınırken, yine insana “doğal” birtakım haklar atfetme zorunluluğundan ileri gelen büyük çelişki, Sartre’ın felsefi mücadelesinin ana hatlarını meydana getiriyordu. Bu çelişki karşısında Sartre, toplum dışında tasavvur edilemeyen insanın varoluşunu yine toplum içinde üstlendiği roller üzerinden inşa ederek özgün bir bakış ortaya koymuştur. Robert Bernasconi bu kısa ve öz metinde, insanlık tarihinin en büyük krizleriyle şekillenmiş bir dekorda Sartre’ı bütün canlılığı ve ayrıntılarıyla dahice resmediyor.