"yalan yok! ben bir iç geçirme olarak alıyorum bulunduğum bu yeridönüp kendime dönüp artık gözden düşmüş bu çarşıyakepenkleri büyük bir gürültü ve tek bir hareketle kapatmak istiyorumimgelerden sıkıldım tasvirlerden sonu gelmez betimlemelerdensözü doğrudan ve yormadan birdenbiresözün koynuna girip incitmeden kimseyi söylemeliyimböylecebelki benim de bir sahtekar gülümsemem olurdubelki hızlı yaşayıp belki genç ölürdüm cesedimi düşünmedenyusufun sevdiği yerlerinden sevmeyi öğrenirdim dünyamızı"