Elinizdeki kitap modern dünyanın en büyük 
baskı ve tahakküm aygıtlarından biri üzerine. 
İki şairin de dikkat çektiği buydu. Ceyhun 
Atuf Kansu'nun dizeleri eleştirel bir uyarı, 
Filistinli şair Mahmud Derviş'inkiler ise gerçek 
anlamını bugünlerde kavrayabildiğimiz 
bir son havası taşıyor: Demokratik Kongo 
Cumhuriyeti Başbakanı Patrice Lumumba'yı 
vahşice katleden "anamalın sömürgeci 
saltanatı" / "Son gökyüzünden sonra" gidecek 
yeri kalmamış, yurtsuz Filistinliler. Filistinli 
şairin yoldaşı Edward Said, kaybedilmiş 
davaları savunmanın muzaffer düzenlerin 
yandaşı olmaya yeğleneceğini söylerdi. 
Fakat o dönemde güçlü ideolojik temellere 
dayanan bir Filistin davası vardı. Görünen o 
ki, geriye kalan, eleştirel uyarı çerçevesinde 
tutulacak bir Filistin yası. Avrupa-merkezcilik ve 
sömürgeciliği sorgulama çabasını sürdürmek 
hem eleştirel uyarının bir parçası haline 
gelmeyi hem de kendince bir yası içerir. Bütün 
bu siyasal gerçeklik, Frantz Fanon'un bundan 
yaklaşık 50 yıl önce, Yeryüzünün Lanetlileri'nde 
(1961) Cezayir'in Fransız sömürgeciliğinden 
kurtuluşuna doğru giderken yazdıklarının 
canlılığını kanıtlıyor: "Ağzından insan sözünü 
hiç düşürmeden, sokak köşelerinde, dünyanın 
bütün köşelerinde insanları katleden bu 
Avrupa'yı bir kenara bırakalım."