Ey mavisine hüküm çaldığım makberMaviliklerine hapset kuşları...İnsanları tanımasınlar hevesleri kırılır.Bu dünyaya perde olÇünkü senin esaretin bile özgürlüğün doruk noktası...Sen en çok bilinen gök mavisiTurkuaza çalan rengin sonsuz bir fetihYerler ve gökler arasında sıkışan insanİç yoksunluklarının yıkıntıların efendisi...Tanıştırma kuşları bizimle görmesinler içimiziAğlayan deniz analarınıSadece soluk almaktan ibaret değil dünyaİçimiz ağır bilmesin kuşlar...Ve ruhumu mesken edinen sanrılar...Beni hayatla bunca yoğurmaElimden tutan toprak başımda dönen dünya beklemesin!Ben dağ gülüşlü çocukları beklerimVe biz insanoğlu;Elimiz dünyaya bulaşmışDilimiz ahirete mektup yazıyor...