Ayyaş Hans Fallada'nın en kişisel ve sarsıcı yapıtlarından biri olarak kabul edilir eserde yazarın karmaşık hayatının gerçekleriyle kurmaca iç içe geçer. Fallada bu romanı 1944 yılında eski eşini öldürmeye teşebbüs ettiği için bir akıl hastanesine kapatıldığı üç buçuk aylık süre zarfında kaleme almıştır. Roman yazarın ölümünden sonra 1947 yılında yayımlanmış ve Alman edebiyatının ölümsüz eserleri arasında yerini almıştır. Elyazması hem fiziki hem de içeriksel anlamda bir direnç eylemi niteliği taşır: Hapishanede şifreli bir teknikle yazılmış bu metin Fallada'nın içsel fırtınalarını kişisel krizlerini ve toplumun acımasız yargılarına karşı duyduğu isyanı yansıtır. Ayyaş yalnızca bir alkoliğin hikâyesi değildir aynı zamanda insanın kendi varoluşuyla hesaplaşmasını toplumun baskıları altında ezilen bireyin yalnızlığını ve insani zaafları derinlemesine işler. Yazar Sommer karakteri aracılığıyla kendi yaşamındaki sancılı deneyimlere ayna tutuyor; hayatın karanlık taraflarını tüm çıplaklığıyla gösterirken umudun yok olduğu anların bile şiirsel bir derinlik taşıyabileceğini kanıtlıyor. Varoluşun karmaşık gölgelerinde insan olmanın anlamını arayanlara seslenen Fallada'nın kendi acılarıyla yoğurduğu bu karanlık ama büyüleyici hikâye kişisel deneyimlerin evrensel bir ağıda dönüşebileceğini gösteriyor.