kabuğuna çekilmiş rüyaların içinde anmıştım senigözkapaklarının dünyaya sırt çevirdiği gecelerdeyağmur unutturdu bana adımıgeçmiş sanılanlarıngüne ait olmaya çalışan izlerindekarşıma dikilen her sözün ilk hecesindeduydum adının adıma karışan acısınısonra dedimyorgun ve biraz da yitik:hangi ölüm eskir ki