Çoğu zaman yirmi dokuz harfin işe yaramadığı zamanlardayız hepimiz. Hüzün olmuşken anadilimizağırlaşınca kalplerimiz gün akşamı yokladığında bir sığınak bulalım kendimize yerleşebilmek içinböylesi saatlerde.Yağmurdan insanlardan dünyadan ruhumuzu daraltan her şeydenkaçabileceğimiz; sımsıcak içimizi ısıtan içinde mumlar yanan az da olsa nefes alabileceğimiz birsığınak...Bir şehir bulalım kendimize nefes alabileceğimiz bir şehir mesela. İçinde tezatlıklarıbarındıran tuhaflıkları yaşatan çok telaşlı çok tedirgin çok bağırıșsız çok sabahsız çok aşksızçokhazırlıksız çok insansız bir şehir...