"Cehennemî bir yaz günüaçtığınız pencereler bir bir kapansaama her defasında her açıldığında bir bir kapansabelki o pencerenin menteşesinehatta menteşenin alt köşesinedefalar defalarca katlanmışbir kâğıt filan sıkıştırılır yaMerhaba ben KorkutYaz gecelerinin akşam serinliğindefahişelerin şehir çöplüğü gibi patlayan neşelerindeve kapanan pencerelerin menteşe köşelerindedefalarca katlanmış bir kâğıt suretinde görürsünüz beni en çokAh açıp okumazsınıziçinde bir şiir olsa da okumazsınızYüzünüze akşam serinliği vurduğu müddetçekâğıtları şiirleri ve Korkutları umursamazsınız"Bundan sonra Korkut; ölümsüz bir intiharın gösterecek bir şeyi olmayan tek kişilik gösterisi. İstenmeyen bir gebelik gibi itilmiş ve dışlanmış bir ağıt. Asla yazılmak istenmemiş bir yok oluş destanı. Bir bedene hapsolmuş iki düşmanın ölümcül kavgasını anlatan bir şiirimsi. Kahkahanın kutsandığı bir dünyada arsızca hüznün yükselişin yüceltildiği bir dünyada inatçı bir düşüşün hikâyesi..."Dünyada kimsenin bilmediği bir sırrı dinlemek ister misin?diye sordumDokundum boynuna narince ve sırrımı kulağına yutkundumgözleri kördü gördümkulakları kapalıydıgözlerini öptüm sessizceve sarılıp ağlamaktan başka hiçbir şey yapmadımağladım sadeAğladım yaralıydı"Cavidanname kitabın ikinci bölümü. Bedenini yüksek bir binadan yere çarpmaya karar verdiği an şehrin ışıklarına son bir kez gülümsemesi Korkut'un. Öfkenin umudun zayıflığın bilgeliğin ve aşkın birbirine karıştığı o nekahet dönemi. Kazanmak için değil sadece sonunu merak ettiği için yaşamayı düşündüğü ilk an'ın şiirleri.Bundan sonra Korkut Beş Kuruşluk Devrim romanının yazarı Dinçer Aslan'ın ilk manzum kitabı.