Hiç "Onur Erkeği" diye bir şey duydunuz mu?
Ben de duymamıştım. Tıpkı en yakın arkadaşımın gelecekteki canavar annesi -pardon, müstakbel kayınvalidesinin demek istedim- duymadığı gibi.
Ayrıca kendisi, "Gelin ne isterse, o olur" lafını da hiç duymamıştı.
Son hızla süren düğün hazırlıklarında zaman fazlasıyla daralmıştı. En yakın arkadaşım Lia, katlanılması çok zor olan Bayan Beaver'a karşı onu savunmam için benden yardım istediğinde hiç korkmamıştım bile. Hatta bu mücadelede onun "Onur Erkeği" olarak işleri bizzat ele almıştım.
Tek bir sorun vardı...
Düğün yaklaştıkça, Lia'ya olan bakışım değişmeye başlamıştı. O hep güzel bir kadındı, evet. Ancak artık gözlerim üzerinde fazlaca oyalanıyor, ellerim bir süre daha dokunmak istiyordu. Üzgün olduğunda ise... Yatağımda uyumasına izin veriyordum.
Sonunda, farkına bile varmadan gerçek kafama bir tuğla gibi indi. En yakın arkadaşıma âşık olmuştum. Üstelik sadece âşık değildim, ona resmen tutulmuştum.
Hiçbir şey bana bu gerçeği unutturamıyordu.
Ne düğün sırasında tanışıp çıkmayı denediğim başka bir kız,
Ne "fazla yakınsınız" diyerek beni suçlayan nişanlısı,
Ne de hızla yaklaşan o nikâh tarihi...
Geriye yapabileceğim tek şey kalmıştı: Lia'ya, onun asıl birlikte olması gereken kişinin ben olduğumu kanıtlamak.
Onu kazanmak, sandığımdan çok daha zor olacak gibiydi.
O yüzden...
Benim için küçük bir dua edin, olur mu?