Bir uçurtmam vardı umuda uçurduğumAsi maviliğin altında dalga dalga savrulanBeyaz yelelerini asil bir at edasıyla üzerinde taşıyan.Kararttılar gökyüzünü kuşları ürküterekVe boğdular yasa kelebekleri.Heyhat!Ölmüş tüm insanlarYaşayanlar ne peki?Vurdular uçurtmamı umudum kahr-u perişan edildi!Ey gökler niçin gömüldünüz karanlığa açın perdeleri!Ortalıktaki cesetler görünmeli!Ömrümün geri kalan şaşkınlığınıHoyrat ellerde incitilmiş insanlığımıUtanca katık ederek yaşıyorum.Ölmüş her insanlık namına utanıyorum kendimden.Heyhat!Cesetler haset kokmakta kibir kokmakta öfke kokmaktaYıkanmadan gömülmekte ruhlar!Yüzünüze gülenler de ölmüş belli kiTıpkı insanları tanıdıkça vurulan uçurtmam gibiBenim gibi...