Adamın ardında soğuk çamurlu bir koku kaldı. Anahtarı cebime attım hemen. Gölge avaz avaz bağırıyordu: "Annen nereye gitti bu taş yağmurunda?"Süpürgeyi alıp süpürmeye başladım. Süpürdüm süpürdüm süpürdüm... Kırıkları topladım devrilenleri kaldırdım. Süpürgeyi kapının arkasına dayayıp çöpü dışarı çıkardım.Döndüğümde annem omzumun üzerinde tıkır tıkır konuşuyordu: "İnsan neden bulamaz kendi evini?"Hicaz Koro belirsizliğiyle ânı sesleriyle sonsuzluğu taşıyor öykülerine. Okur özgür bırakıldığını zannederken isimsiz karakterlerin bilinmeyen şehirlerin ve duyulmayan ritimlerin esiri oluyor.