Gencer Uçar'ı yirmili yaşlarımızın başlarında birlikte kaldığımız öğrenci evinden, birlikte çalıştığımız gençlik örgütünden yakından tanıyorum.
Kişiliği, Karadenizli olmanın doğuştan getirdiği neşeyle yoğrulmuştur. İnsanlık halleri üstüne her an söyleyecek yeni bir sözü, karşısındakini şaşırtacak cevval bir davranışı ya da buluşu vardır. Ondaki yaşam enerjisinin hiç azaldığına ya da durakladığına tanık olmadım.
İşte hayatlarımızın "bir yetmişliği" devirdiği şu günlerde onun kaleminden çıkmış, pırıl pırıl, tertemiz, capcanlı öykülerle karşı karşıyayız.
Kişiliğindeki çocuksu heyecanın alabildiğine cisimleştiği öyküler bunlar. Hepimizin güncel hayatına ilişkin olaylar, konular anlatılırken sanki bizleri yaşadığımız dünyadan çıkarıp, daha mutlu, neşeli bir dünyaya götürüyor. Günlük hayatın hayhuyundan kurtarıp, sevinçli bir şölen sunuyor.
Gencer Uçar'ın öykülerini bir ilk kitap gibi değil, sevdiğim, olgun bir yazarın kitabı gibi okudum. Bu duygunun kitabı eline alan her okuru kısa sürede saracağına, kendi dünyasına çekeceğine inanıyorum. Okuruna sunduğu yaşam sevinci dolu dünyanın bu kitabın en değerli yanı olduğunu düşünüyorum.
Yazar, unutmaya yüz tuttuğumuz insani duygularla bizleri yeniden buluşturuyor, elimizden tutup benzersiz güzellikte bir yolculuğa çıkarıyor.
Bu eli bırakmayalım.
- Turgay Fişekçi