Şiir azıcık aklî daha çok kalbî bir eylemdir. Şairin kastı konuşulduğunda birazcık aklı daha çok ruhu konuşuluyor demektir. "el-Manâ fî batniş-şâir." der Araplar. Yani kasd-ı mahsusa şairin bâtınında derûnunda hâsılı ruhundadır. Ruh ise sırdır akıl onu anlayamaz kısırdır.
Şiiri ruh anlar; akıl ise belki ve ancak yorumlar.
Şiir aklî düşüncenin kalbî idrake evrilmesidir.
Şiir aklın devrilmesi kalbin anlamı devralmasıdır.
Aslında muamma olan; sözdeki şiir değil ruhtaki şuurdur. Kapalı olan lafız değil ruhtur.